Pierwotnie kościół farny w Bisztynku miał być pw. św. Marty, ale biskup Sorbom zmienił tytuł przy konsekracji kościoła na św. Macieja Apostoła. Ze świątynią związany jest cud eucharystyczny i kult Najdroższej Krwi Pana Jezusa.
W czasie mszy konsekracyjnej podczas podniesienia Hostii miały upaść na ołtarz krople krwi. Dlatego ołtarz główny nazwany został Przenajdroższej Krwi Pana Jezusa. Historia miała się powtórzyć wiele lat później, kiedy kapłan wątpiący w cud eucharystii sprawował mszę i na jego dłoni również pojawiły się krople krwi.
Związany z tymi wydarzeniami napływ pielgrzymów spowodował, że 10 marca 1739 roku biskup Krzysztof Szembek wydał zezwolenie na rozbudowę kościoła. Jego konsekracji 4 sierpnia 1748 roku dokonał biskup Adam Stanisław Grabowski. Po rozbudowie w latach 1739-48 świątynię ogrodzono, a przed wejściem głównym wykonano dwanaście cokołów, na których umieszczono figury dwunastu Apostołów. Według miejscowej legendy, Apostołowie czekają przed kościołem na wiernych. Zejdą z cokołów i wejdą do świątyni wówczas, gdy w kościele znajdą się wszyscy bez wyjątku parafianie.
Obecny kościół ma charakter późnobarokowy. Fasadę wieńczy wieża o wątku gotyckim i hełmem i latarnią. Wnętrze podzielone jest na trzy nawy przedzielone filarami z wyodrębnionym prezbiterium. Chór muzyczny wsparty jest narkadach i szczupłych kolumnach. Ołtarz główny pochodzi z warsztatu Chrystiana Bernarda Schmidta z 1772 roku. W jego centralnej części umieszczony jest obraz patrona kościoła - Św. Macieja Apostoła, a w tle - panorama Bisztynka.
Na uwagę zasługuje także ambona z połowy XVII wieku, umieszczona przy czwartym filarze nawy północnej oraz umieszczona w ścianie północnej kościoła kamienna tablica z herbem biskupa Szembeka z datą 1739. Konfesjonały rokokowe z końca XVIII wieku pomalowane zostały na biało ze złoconymi ornamentami. Baptysterium z chrzcielnicą zostały wykonane w 1829 roku przez Bireichela (syna). Prospekt organowy pochodzi z połowy XVIII wieku, a jego autor nie jest znany.
Izabela Treutle
