Na parterze olsztyńskiego zamku, zaraz po przekroczeniu drzwi nie sposób nie zauważyć pięknego kaflowego pieca. Nie jest to piec jedyny w zamkowych wnętrzach, ani nawet najstarszy, ale swoim urokiem przyciąga gości odwiedzających muzeum. Piec ten jest wierną kopią barokowego pieca przeniesionego w 1881 roku z olsztyńskiego zamku do Prussia Muzeum w Królewcu.
Wnętrze holu zamkowego przed II wojną światową zostało zaadoptowane na mieszkanie służbowe prezydenta rejencji. W roku 1910 polecono sporządzenie w Malborku kopii XVIII wiecznego pieca, który został przeniesiony do muzeum w Królewcu. Przypuszcza się, że ten właśnie piec pochodził z Elbląga, nie znajduje to jednak potwierdzenia w żadnych dokumentach. Olsztyński piec jest zatem wierną kopią, różniącą się jedynie kilkoma, prawie niezauważalnymi detalami.
Piec został wykonany w Malborku w wytwórni Waltera Wendla, o czym mówią nam sygnatury zarówno właściciela wytwórni, jak i zdunów, którzy go wykonali. Powstał na przełomie lat 1910-1911. Jego wymiary to: 298 cm wysokości, 163 szerokości i 106 głębokości, a orientacyjna waga wynosi ok. 6 ton. Ustawiony jest na drewnianej podstawie z sześcioma kulistymi nogami.
W górnej kondygnacji jest półkolista wnęka, którą niegdyś przyozdabiał wazon, widoczny na starych fotografiach. Otwory paleniskowe są na bocznej ściance, zaopatrzone w zdobne drzwiczki. Ściany pieca zbudowane są z licowych kafli pokrytych białą polewą i malowane ręcznie kobaltem. Zdobienia kafli przedstawiają różne postacie, alegorie, rodzajowe scenki dworskie i wiejskie, oraz ornamenty.
tekst i fot. I.Treutle
